ႏြမ္းလ်ဒီဇင္ဘာ

တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ကုန္ခဲ့ျပန္ၿပီ..
တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေပ်ာ္ခဲ့ၿပီးၿပီ..
ဒီတစ္ႏွစ္လည္း.. ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းလို.. ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ေပါ့….
ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္.. ထင္မွတ္ခဲ့တယ္.. ယံုၾကည္ခဲ့တယ္….
ဒါေပမဲ့လည္း…..

                                            …………………………………


မ်က္လံုးေတြ… မ်က္လံုးေတြ…
သနားတာလား.. ဂရုဏာသက္တာလား….
စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔..
ခန္းမႀကီး အျပည့္.. မ်က္လံုးေတြ..
မျမင္ပါရေစနဲ႔… မၾကည့္ပါရေစနဲ႔.. မၾကည့္ေနၾကပါနဲ႔…





Hall ခန္းမႀကီးရဲ႕ အလယ္ေကာင္တည့္တည့္က လဲေလ်ာင္းေနရာေနရာဆီ .. ၾကက္ေသ ေသ.. ေငးေမာေနရင္း.. စိတ္တြင္းက က်ယ္ေလာင္စြာ.. ေအာ္ဟစ္မိခဲ့ျပန္ၿပီ… ၾကမၼာဆိုးက ငါ့က်မွ ႀကံဳရတယ္တဲ့လား.. ငါ့က်မွ  ေစာစီးစြာ ရင္ဆိုင္ရသတဲ့လား… ေစာလြန္းပါေသးတယ္.. ငါတို႔အတြက္ ေစာလြန္းပါေသးတယ္… ျပန္ယူသြားၾကပါ.. ျပန္ယူသြားေပးၾကပါ…



မၾကည့္ၾကပါနဲ႔… ဒီလိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔… ငါ မုန္းလြန္းလို႔ပါ…
မေျပာၾကပါနဲ႔… ဒီအသံေတြနဲ႔.. ငါ မၾကားခ်င္လြန္းလို႔ပါ…
ငါ.. အသနားခံ လူသား မဟုတ္ပါဘူး.. ငါ့ကို လာမသနားၾကပါနဲ႕… စိတ္ထဲက ထပ္မံ ေအာ္ဟစ္မိျပန္တယ္..

အဲဒါ အႀကီးမေလးေလ.. သမီး ၂ေယာက္ရွိတာေပါ့..
ငယ္ငယ္ေလးေတြ ရွိေသးတာပဲ..
ဟုတ္ပါ့.. ရုတ္တရက္ဆံုးတာဆိုေတာ့.. သူတို႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ပဲေပါ့..


မၾကားလုိေတာ့ပါ.. မခံစားႏိုင္ေတာ့ပါ… ဒီေနရာရဲ႕ အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးသြားခ်င္မိၿပီ.. အေဝးဆံုး.. အေဝးဆံုးေနရာဆီ..



ေဖေဖ… ေဖေဖ ဘယ္မွာလဲ…
မ်က္လံုးကစားမိျပန္တယ္…
လာသမွ် ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္လံဧည့္ခံ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႔ရျပန္တယ္…
လာခဲ့ပါ ေဖေဖ… သမီးတို႔နား လာခဲ့ပါ… ေမေမ့နား ေနလွည့္ပါ..


ေဒါသထြက္မိျပန္တယ္..


ေဖေဖ.. ဘာလို႔ ေမေမ့အနား မေနရတာလဲ.. မေနခ်င္ေတာ့တာလား.. ထားခဲ့ခ်င္ေတာ့တာလား.. ထားခဲ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာလား…


ေနာက္ဆံုးရယ္ပါ.. ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ျခင္းရယ္ပါ.. ေဖေဖ..
ေမေမ့အနား ေနလွည့္ပါ… ေမေမ့လက္ကို ကိုင္ၿပီး ငိုလွည့္ပါ..
အဲဒီဧည့္သည္ေတြကို.. ပစ္ထားေပးပါ… ေမေမ့အနား ေနလွည့္ပါ.. ေနာက္ဆံုးရယ္ပါ .. ေဖေဖ.. ေနာက္ဆံုးရယ္ပါ..



ရုတ္တရက္ဆံုးတာတဲ့.. ကေလးေတြ အသက္ေတာင္ မမွီဘူးဆိုပဲ..
ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူးဆို… သားအဖေတြ သနားစရာပါဟယ္..


လာျပန္ၿပီ.. ဒီအသံေတြ…
ညီမေလးဆီကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္… အေဒၚ့ရင္ခြင္မွာ ခိုလို႔.. ငိုလို႔..
အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔.. ညီမေလးဆီ.. လွမ္းလာမိခဲ့တယ္…
ငါတို႔ေလာကအလယ္မွာ အမိမဲ့ခဲ့ၿပီ.. ညီမေလးရယ္…
ႏႈတ္က ထြက္စရာ မလိုတဲ့ စကားေတြ… ညီအစ္မ ၂ေယာက္.. မ်က္လံုးခ်င္း ေျပာမိတယ္..
မ်က္ရည္အျပည့္နဲ႔ မ်က္လံုးေတြက.. ေဝေဝဝါးဝါး..


ညီမေလး လက္ကို ေဖးမ ကိုင္တြဲရင္း.. ညီအစ္မ၂ေယာက္ ငိုမိျပန္တယ္..
ညီမေလး .. ငယ္လြန္းေသးတယ္..
အမ်ားက စုပ္တသပ္သပ္ၾကည့္လို႔.. အဲဒီမ်က္လံုးေတြကို မုန္းတယ္..



အမႀကီးေတာ့ အမိအရာတဲ့.. င့ါအေတြးထဲ ဝင္လာျပန္တယ္.. ေမေမ မရွိေတာ့ရင္.. အရာရာ ငါ့တာဝန္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ..
ညီမေလးအတြက္.. ငါတို႔အိမ္အတြက္.. ငါ့ေဖေဖအတြက္… ငါ .. သမီးေကာင္း၊ အမေကာင္း ျဖစ္ေစရမယ္.. စိတ္ထဲက သံႏိၷဌာန္ ခ်မိျပန္တယ္..





ၾကည့္စမ္း.. လူေတြ
သူမ်ားတကာေတြ ပူေဆြးဝမ္းနည္းေနပါတယ္ဆိုမွ.. ေျပာဆိုေနလိုက္ၾကတာ… အားပါးတရပါလား..


ဟယ္.. မေတြ႔တာၾကာေပါ့.. နင္အဆင္ေျပရဲ႕လား.. ဒီလိုမွပဲ ငါတို႔ ေတြ႔ၾကရေတာ့တယ္..
ေအးဟယ္.. ဟုတ္ပါ့.. နင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား.. သားသမီးေတြေရာ.. ဘယ္အရြယ္ေတြ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီလဲ..
ဒါ အဝင္းေလ… နင္ မွတ္မိတယ္ဟုတ္.. ဘႀကီးေမာင္ရဲ႕ သမီးေလ..


တိုးတိုးအသံေတြ.. နားထဲ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွသလို..
ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္.. ဒါ မိတ္ဆံုစားပြဲ မဟုတ္ဘူး.. ဒါ မိသားစု ဆံုေတြပြဲ မဟုတ္ဘူး..
နားမလည္ၾကဘူးလား.. သူမ်ားေတြ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနပါတယ္ဆိုမွ.. သူတို႔က အမ်ိဳး လာစပ္ေနၾကတယ္..
မုန္းတယ္.. မုန္းတယ္.. မုန္းတယ္..
နားမလည္တတ္တဲ့ လူေတြကို မုန္းတယ္…



                                             ………………………………..



ေဟာ….


လူပရိတ္သတ္ေတြ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ထၾကျပန္ၿပီ.. အသိစိတ္ ျပန္ဝင္လာျပန္တယ္..
စင္ျမင့္ထက္က .. ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းဆရာရဲ႕ ႏႈတ္က တရားသံေတြ.. ခန္းမတစ္ခုလံုး.. လႊမ္းမိုးလို႔ ေနျပန္တယ္..


ေမေမ..
ဒီမိသားစုဘဝထဲမွာ  ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရမလဲ… စဥ္းစားမိျပန္တယ္..
မိသားစုကေလး ၄ေယာက္မွာ.. သူတစ္ေယာက္ထဲ ဘာသာျခား..
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ.. ကိုးကြယ္ၾကေတာ့.. ဒီညီအမ၂ေယာက္က ေဖေဖ့ဘာသာထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္.. သမီးေတြ.. သူ႔ယံုၾကည္ရာ သ႔ူရွင္သန္ခြင့္ေတြ ေရြးခ်ယ္တာကို ေမေမ လိုလိုလားလား လက္ခံေပးခဲ့သလို.. သမီးေတြအတြက္၊ သမီးတို႔ ယံုၾကည္ရာအတြက္.. လိုေလေသးမရွိ၊ ညိဳညင္ျခင္းမရွိ.. လိုအင္ဆႏၵ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္..
တဖက္ကလည္း.. ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊ ကိုယ္ကိုးကြယ္ရာ.. မိရိုးဖလာ ဘာသာတရားကို .. ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္ပယ္ထားျခင္း မျပဳခဲ့.. ဆြဲေဆာင္ျခင္း၊ ေခၚယူျခင္း.. စည္းရံုးျခင္း တစ္ခုမွ မပါပဲ… ကိုယ့္မိရိုးဖလာကို သမီးေတြ နားလည္လာေအာင္.. အၿမဲတေစ ရွင္းျပဆံုးမခဲ့တယ္..

ငါ့သမီးေတြက ငါ့အတြက္.. ကံေကာင္းျခင္းေတြ.. ဂုဏ္တက္ရျခင္းေတြကို ယူေဆာင္ေပးသတဲ့.. ငါ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပညာအရည္အခ်င္းမ်ိဳးေတြ ငါ့အတြက္ ရယူႏိုင္ေပးခဲ့သလို.. ငါ့သမီးေတြကုိ .. ငါ့ဘက္က အတတ္ႏိုင္ဆံုး မ်က္ႏွာမငယ္ႏိုင္ေအာင္ ငါ ထားခဲ့ႏိုင္ၿပီ.. လို႔  ေမေမေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္..



အာမင္..



ရုတ္တရက္ လန္႔သြားမိျပန္တယ္.. ပစၥဳပၸန္ေလာကထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္.. အခုထက္ထိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက တရားေဟာေနတုန္း..


ေလာကအလယ္မွာ.. အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ သမီးေတြအျဖစ္၊ လူတကာက အားက်ဂုဏ္ယူရတဲ့ သမီးေကာင္းေတြအျဖစ္.. ေမေမ ပဲ့ျပင္ယူခဲ့တယ္.. ဒီသမီးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး.. ဂုဏ္ယူဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ရံုလားဆိုေတာ့.. မဟုတ္ျပန္.. ေဖေဖ့လက္ရံုး.. ေဖေဖ့တိုင္ပင္ေဖာ္.. ေဖေဖ့အိမ္ရွင္မ.. အိမ္ရဲ႕ ရွင္မ.. အိမ္ရွင္မေကာင္း ပီသေအာင္ ေနထိုင္ခဲ့တယ္.. ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္၊ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္၊ လူပီသေသာ.. လူသားတစ္ဦးအတြက္.. ခြဲခြာျခင္းတရားက.. ေစာစီးလြန္းတာလား.. ငိုမိျပန္တယ္..



ဘုရားသခင္က.. ေျမမႈန္႔ကို ယူၿပီး လူေတြအျဖစ္ ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္..


နားထဲသို႔ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းဆရာရဲ႕ အသံက ထပ္မံ ဝင္လာခဲ့ျပန္တယ္..


အျပစ္လုပ္ေသာ လူသားေတြအတြက္.. ေသျခင္းဆိုတာကို.. ဘုရားသခင္က ထပ္မံ ဖန္ဆင္းခဲ့ျပန္တယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ အျပစ္အတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ ျပန္လည္ ေသရျပန္တယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ လူသားဆိုတာ ေျမမႈန္႔က လာၿပီး.. ေျမမႈန္႔အျဖစ္ ျပန္လည္သြားေရာက္ၾကရတယ္.. ဒါဟာ ဝမ္းနည္းစရာ မဟုတ္ပါဘူး..



နားေထာင္လို႔ေတာ့ ေကာင္းခဲ့ျပန္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာခဲ့တာ.. ေမေမ့ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာက ေအးခ်မ္းတယ္တဲ့..
ရင္ထဲ ခဏေလး ၿငိမ္းခ်မ္းသြားသလိုလို..




ေသျခင္းဆိုတာ.. ထာဝရ မေသျခင္းဆီကို သြားဖို႔ တံခါးေပါက္ပဲ..


တရားေဟာဆရာက ထပ္ေဟာတယ္..
အဲဒီလို ထာဝရ မေသျခင္းကို သြားဖို႔ဆိုရင္ .. ဘာလို႔ ေသခိုင္းေနသတုန္း.. ဘာလို႔ခြဲခိုင္းေနသတုန္း.. အတူ သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းပါလား.. အခုေတာ့.. ခ်စ္ခင္တဲ့သူေတြကို စိတ္ဒုကၡေပးရတယ္လို႔..
ေဒါသထြက္ရျပန္ၿပီ…
 ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေတြးလိုက္မိတယ္.. ငါ့စိတ္ေတြ မတည္ၿငိမ္ပါလား.. ထိန္းဦးမွ.. ငါ သမီးအႀကီးေလ..
ငါ ထိန္းႏိုင္မွ.. ငါ့ညီမေလး ရင္ထဲ သက္သာမွာ..
အားတင္းမိျပန္တယ္…
ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ထပ္ေမးတယ္.. ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတဲ့..



ေသျခင္းနဲ႔ မနက္ျဖန္ ဘယ္ဟာက ပိုနီးသလဲ.. တဲ့


ေမးစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါ့.. တကယ္ပဲေလ.. သင္တန္းမသြားခင္ မနက္ကတင္ ေမေမနဲ႔ စကားေျပာခဲ့မိေသးတယ္.. တနဂၤေႏြပိတ္ရက္မို႔ သင္တန္းေတြ တပံုတပင္ ေျပးတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူညီအမ ၂ေယာက္.. ခရီးစရိတ္၊ လမ္းစရိတ္ ေတာင္းရံုတင္မက.. လိုခ်င္တာေလးေတြ ပူဆာလို႔.. မနက္ေစာေစာကတင္ ေမေမႏွင့္ စ ေနာက္ ေျပာဆိုခဲ့မိေသးတယ္..

ညေန သင္တန္းဆင္းခ်ိန္ေတာင္ မေရာက္ခဲ့ဘူး.. ေဖေဖရဲ႕ ဖုန္းဆက္ေခၚမႈေၾကာင့္.. ညီအမ ၂ေယာက္ .. တက္သုတ္ရိုက္လို႔.. အိမ္ျပန္ေျပးခဲ့ရတယ္.. အိမ္ေရာက္ေတာ့.. ႀကိဳလင့္ေနၾက.. ေမွ်ာ္သူ ေဝးခဲ့တယ္…



ဘာတဲ့…


ေသျခင္းနဲ႔ မနက္ျဖန္ ဘယ္ဟာက ပိုနီးသလဲ..

 ေကြးေသာလက္ မဆန္႔ႏိုင္ခဲ့သလို.. ဆန္႔ေသာလက္သည္လည္း.. လႈပ္ရွားမႈ ကင္းမဲ့ခဲ့ရတယ္…


                                           …………………………………….



လာမယ့္ ၁၀ ရက္ေလာက္ဆို.. ေမေမ့အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ.. ပြဲေတာ္တစ္ခု .. သယ္ေဆာင္လို႔ လာဖို႔.. အႀကံအစည္ေတြ.. အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ခဲ့တယ္..


ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့.. ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔ဆိုတဲ့ ခရစ္စမတ္စ္ေန႔ ေရာက္ရင္.. မဆံုတာၾကာတဲ့.. ေမေမ့အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆံုစည္းဖို႔.. အစီအစဥ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်မွတ္လို႔.. စိတ္ကူးနဲ႔ ႀကိဳတင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္..
အဝတ္အစားအသစ္ေတြ ခ်ဳပ္လို႔.. ပြဲလမ္းသဘင္ေတြဆီ သြားမယ္.. မိသားစု စံုညီစားပြဲႀကီး က်င္းပမယ္.. နယ္ေဝးေရာက္ေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳး၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အတူတကြ ျပန္လည္ဆံုဆည္းမယ္.. ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေတြးေတြက စိတ္ႏွလံုးကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစခဲ့တယ္..


အဲဒါေတြက.. အခုေတာ့..
ေဆြမ်ိဳး၊ ေမာင္ႏွမေတြကိုေတာ့ ဆံုဆည္းေစခဲ့ပါရဲ႕.. ဘယ္မွာလဲ.. ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ.. ဘယ္မွာလဲ.. ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ..
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေနရာမွာ.. အစားထိုးလာတာက.. ပူေဆြးဝမ္းနည္းမႈေတြရယ္ပါ..


မထင္မွတ္တဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာက တိုက္ခိုက္လာတဲ့ ၾကမၼာဆိုးက.. ငါတို႔မိသားစုရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ဝါးမ်ိဳေခ်ဖ်က္လို႔.. ရက္စက္လြန္းလွတယ္..



                                               ………………………..



ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး.. လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္.. လက္ရွိကို ျပန္သတိရမိလိုက္တယ္..
ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဆုေတာင္းပြဲက .. ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီပဲ..
ေဖးမ လာေခၚယူသူ.. ဘယ္သူလဲ မသိခဲ့ေပမဲ့.. ဇာပုဝါလႊမ္းထားတဲ့.. ေမေမ့ရုပ္ကလာပ္အနီး ထိုင္ခ် ငိုမိျပန္တယ္..
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သားသမီးေတြ.. ကန္ေတာ့ၾကတဲ့.. တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာဆိုသံၾကားလိုက္ျပန္တယ္..
ကန္ေတာ့လို႔ၿပီးေတာ့.. ဘုန္းႀကီးအငယ္ေလးေတြနဲ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြ ဝိုင္းလို႔.. ေမေမလဲေလ်ာင္းတဲ့ ေခါင္းတလားကို ဖုန္းအုပ္ဖို႔ ျပင္ၾကၿပီ..
ဇာပုဝါေအာက္က.. ေမေမ့ရုပ္သြင္က.. တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ မသိ.. သမီးတို႔အတြက္ေတာ့ သီတာေရၾကည္ပါပဲ ေမေမ..



ေဟာ…

ေမေမ့ကို သူတို႔ သယ္ဖို႔ ျပင္ၾကၿပီ..
ရင္ထဲ ဆို႔တက္လို႔ လာခဲ့တယ္..
မယူသြားၾကပါနဲ႔.. ကၽြန္မတို႔ ေမေမကို မယူသြားၾကပါနဲ႔..
ႏႈတ္က ထြက္မလာတဲ့.. ဆို႔နင့္သံေတြ..
လဲၿပိဳက်ခ်င္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို.. အေဒၚတစ္ေယာက္က လာထိန္းလို႔.. ေမေမ့ရုပ္ကလာပ္ေနာက္က လိုက္ခဲ့ရျပန္တယ္..


လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ.. လဲၿပိဳမတတ္ ေျခလွမ္းေတြ.. အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ.. ကိုယ့္အတြက္ အားကိုးရာကို ရွာမိျပန္တယ္..




ေဖေဖ..


ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္..
ေဖေဖ့မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္စ ေတြနဲ႔ပါလား..
ေဖေဖ ငိုတယ္.. ေဖေဖ.. ေဖေဖ.. ငိုတယ္တဲ့လား..
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္တန္မဲ့ က်တဲ့ မ်က္ရည္..


ေမေမေရ..


သမီးတို႔ မိသားစုအျဖစ္ကို ၾကည့္လွည့္ပါဦး…
ဂူသြင္းသၿဂိ ၤဳလ္မယ့္ ေနရာေရာက္ေတာ့.. ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆုေတာင္းျပန္တယ္..


                                                 …………………………………………..



ေတာ္ပါေတာ့.. ၿပီးဆံုးပါေတာ့.. ဆုေတာင္းမိတယ္.. ဒီေနရာမွာ .. တစ္စက္မွ မေနခ်င္ေတာ့ပါ..
ပြဲၿပီးေစခ်င္ပါၿပီ.. ပြဲၿပီးလွ်င္ ေဖေဖ၊ ေမေမ၊ ညီမေလးနဲ႔.. အတူတူ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္..
အေျခေနမွန္ကို.. သိရက္နဲ႔.. စိတ္က ဘယ္လိုမွ..  လက္မခံႏိုင္ခဲ့ျပန္ေပ..

ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းအၿပီးမွာ.. ပါလာတဲ့ ပန္းျခင္းေတြက ပန္းေတြကို ေျခြခ်လို႔.. ေမေမ့တစ္ကိုယ္လံုး ဖံုးလႊမ္းေစခဲ့တယ္..



ေမေမ..

ပန္းေတြနဲ႔အၿပိဳင္.. က်က္သေရ ရွိေနတုန္းပါပဲ..



ကဲကဲ..  ဂူပိတ္ပါေတာ့မယ္.. အာလံုး ျပန္ႏိုင္ပါၿပီ.. ေစာင့္က်န္ဖို႔ တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ဆို ရပါၿပီ…



ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံ ၾကားလိုက္ရတယ္..
နင့္ကနဲ.. စိတ္ထဲက ျဖစ္သြားျပန္တယ္.. ငိုရတာ ေမာလွၿပီ..
မငိုခ်င္ေတာ့ပါ.. ခက္တာက ဆို႔နင့္လာတဲ့ စိတ္.. ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရ..



ေဖေဖ အနားကို ေရာက္လာတယ္..

သမီးတို႔ ျပန္ၾကေတာ့… တဲ့


ၿပီးၿပီလား.. အဲလိုပဲ ထားခဲ့ရေတာ့မွာလား.. ေနခ်င္ေသးတယ္.. ေမေမ့အနားမွာ ေနခ်င္ေသးတယ္.. ေမေမနဲ႔အတူ ေနခ်င္ေသးတယ္.. မျပန္ခိုင္းပါနဲ႔ ေဖေဖရယ္..


လက္ကို အေဒၚ လာတြဲတယ္..

လာ.. သမီးႀကီး သြားၾကစို႔… တဲ့


ျငင္းဆန္ဖို႔ အင္အားျပင္မိတယ္..
ဆတ္ကနဲ သတိရမိတာက.. ညီမေလး..
ငါ ထိန္းမွ ငါ့ညီမေလး စိတ္ထိန္းႏိုင္မွာပဲ..ရုတ္တရက္ ဝင္လာတဲ့ အေတြးေၾကာင့္.. အေဒၚေခၚေဆာင္ရာသို႔.. မျငင္းဆန္ပဲ ..လိုက္ခဲ့ရတယ္..


                                         …………………………………………



ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အုတ္ဂူရွိရာ.. လွမ္းၾကည့္မိတယ္..
ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ပါရေစ.. ေမေမ


ေမေမ..


သမီးတို႔ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္..
ေမေမ ေအးခ်မ္းပါေတာ့.. အရာရာအတြက္၊ မိသားစုအတြက္၊ ညီမေလးအတြက္.. စိတ္ခ်ေပးပါ.. ေဖေဖ့အတြက္ သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစဖို႔ သမီးကတိေပးပါတယ္.. ကတိေပးပါတယ္.. သမီး ကတိေပးပါတယ္..
ေမေမ စိတ္ခ်ေစဖို႔.. ကတိအႀကိမ္ႀကိမ္ေပးရင္း..
ေနာက္လွည့္မၾကည့္တမ္း.. ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လို႔.. ဒီပရဝုဏ္က ေလးကန္စြာ .. ေဖးကူတြဲသူမ်ားနဲ႔.. ညီအမ ၂ေယာက္..ထြက္လာခဲ့ရပါေတာ့တယ္…



ေကပိုး
1:00 PM.
22.12.2012


(ဘာသာ ၂ ခု ကို ျခားနားစြာ တင္ျပျခင္းမဟုတ္၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အလ်ဥ္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ တင္ျပထားျခင္း သပ္သပ္ရယ္ပါ)